Αυτοσαρκασμός και μελαγχολία – Γράφει ο Κώστας Βάσσος

Εξήντα χρόνια φανατικός χιονοδρόμος και τώρα χιονάνθρωποι στην αυλή του σπιτιού μου …

«Να’ταν τα νιάτα δυο φορές»

Τότε που απολαμβάναμε με αξέχαστους φίλους, επί ώρες σκι την ημέρα, αθλητές και μέλη του μεγάλου ιστορικού « Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου (Ε.Ο.Σ.)» από τους πρώτους που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα (το 1943) και αργότερα, με τον νέο αθλητικό νόμο μετονομάστηκε σε «Σύλλογος Ορειβασίας Χιονοδρομίας (Σ.Ο.Χ.)», στο χιονοδρομικό μας κέντρο (Βίγλα- Πισοδερίου), ένα από τα πρώτα και καλύτερα που ιδρύθηκαν στην χώρα μας και τώρα κλειστό, αδίκως, (λόγω πανδημίας), για πρώτη φορά στην εβδομηντάχρονη πορεία του, την ώρα που κόσμος πολύς συνωστίζεται αναίτια σε άλλους χώρους. Ας ελπίσουμε ότι του χρόνου θα λειτουργεί και θα είμαστε εκεί όπως τόσους χειμώνες.

ΥΓ.: Το ξανασκέφτηκα, είναι λάθος και άδικο να μελαγχολώ. Με την ίδια αγάπη και ζήλο για την χιονοδρομία συνέχισαν οι νέες γενιές, τα παιδιά μας (με την ίδρυση μάλιστα και νέου χιονοδρομικού συλλόγου, του Αθλητικού Ομίλου Φλώρινας- Α.Ο.Φ.) με μεγάλες επιδώσεις και διακρίσεις σε πανελλήνιους, ευρωπαϊκούς και διεθνείς αγώνες και διαχρονικά στις χειμερινές ολυμπιάδες, διατηρώντας μια υπέροχη παράδοση και τιμώντας τη Φλώρινα και την Ελλάδα.

Η ζωή συνεχίζεται, η παράδοση παραμένει, η Φλώρινα πρωτοπορεί όχι μόνο στη χιονοδρομία αλλά και στα αγωνίσματα της ξιφασκίας, της επιτραπέζιας αντισφαίρισης, της ποδηλασίας και άλλα.

Κώστας Βάσσος