Παρουσίαση διπλωματικής εργασίας της Ειρήνης Ασπρίδου με τίτλο: Η άκρη του κύκλου

Παρουσίαση της διπλωματικής της εργασίας με τίτλο «Η άκρη του κύκλου» πραγματοποίησε η φοιτήτρια του εργαστηρίου γλυπτικής της Σχολής καλών τεχνών, Ειρήνη Ασπρίδου, στο κτίριο της Αγίας Όλγας στη Φλώρινα.

Πρόκειται για μια παρουσίαση που ολοκληρώθηκε με απόλυτη επιτυχία αφού η προσέλευση του κόσμου ήταν πέρα των προσδοκιών της.

Εμείς τη συγχαίρουμε και της ευχόμαστε πάντα επιτυχίες.

 

Το θέμα της εργασίας

Οι έννοιες χρόνος και κύκλος μού ασκούσαν πάντα μια απροσδιόριστη επιρροή σαν να ζητούσαν να αποκωδικοποιήσω τη σχέση μου μαζί τους. Δεν αντιλαμβάνομαι τον χρόνο με τη συμβατική του γραμμική έννοια, αλλά ως κύκλο διαιρεμένο σε επιμέρους κύκλους που ανοίγουν και κλείνουν με μια προδιαγεγραμμένη σειρά. Εάν αυτή η σειρά παρακαμφθεί τότε αλλάζει όλη η εικόνα και η ίδια η ιστορία σε όλο της το εύρος.

Η πτυχιακή μου εργασία έχει τίτλο «Η άκρη του κύκλου» και περιστρέφεται γύρω από την προσωπική μου κοσμοθεωρία και αντίληψη για τη ζωή και τον τρόπο που αυτή δομείται και αποδομείται. Με βασικό απεικονιστικό στοιχείο την σπείρα, πραγματεύομαι την έννοια του χρόνου ως ζωοποιός δύναμη και ενεργεία, ως αέναη ροή, ως ουσιαστικά μια μη απόλυτη έννοια.

Η σπείρα ως σχήμα και σύμβολο είναι ένας τρόπος για να αποδώσω την ύπαρξη, την κοσμική ενεργεία και ροή, δηλαδή, τα δομικά στοιχεία αυτού του έμβιου συστήματος μέσα από μια μορφή αποδόμησης του χρόνου, με τη συμβατική του έννοια. Στη σπείρα συναντάμε τον κύκλο με τη δυναμική του κίνηση ως σύμβολο του ατέρμονου χρόνου. Μέσα από την προκαθορισμένη ατελείωτη πορεία της γραμμής αποδίδεται η έννοια της συνέχειας, της ανάπτυξης, της ροής, του ρυθμού και, κατ’ επέκταση, της ίδιας της ζωής.

Η εκκίνηση της εικαστικής μου πορείας στη Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας σηματοδοτήθηκε από ένα έντονο ενδιαφέρον για το σημείο και τη γραμμή ως δομικά στοιχεία ενός έργου. Η εξελικτική διαδρομή αυτού του ενδιαφέροντος με οδήγησε στον μινιμαλισμό ως πηγή έμπνευσης. Στο έργο μου υπάρχει μια βαθιά επιρροή από μινιμαλιστικές αναφορές, τις οποίες έχω αποδώσει με ένα πιο προσωπικό ύφος που περισσότερο εντάσσεται στην Αρτ Πόβερα.