ΜΟΥΣΙΚΟΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Η ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣ
Συνέντευξη της κας Ξένιας Καϊμάρα – Ρίζου,
ψυχολόγου του Κε.Φ.Ι.Απ του Γενικού Νοσοκομείου Φλώρινας.
Ρωτήσαμε την κα Καϊμάρα σχετικά με την αρχική ιδέα για τη συγκεκριμένη θεατρική παράσταση και μας είπε:
Έβλεπα πολύ συχνά το συγκεκριμένο έργο σε κινούμενα σχέδια, καθώς έχω ένα κοριτσάκι, τώρα πια 3,5 χρονών. Σύντομα διαπίστωσα ότι δεν πρόκειται για ένα απλό παιδικό παραμύθι και ότι υπάρχουν πολύ βαθύτερα νοήματα, από αυτά που αρχικά φαίνονται. Έτσι, σκέφτηκα ότι πολύ εύκολα μπορεί να συνδεθεί με την αναπηρία και έκανα πρόταση στον Μπάμπη Αντωνιάδη, την ήρεμη αυτή δύναμη της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, που στέκεται πάντα αρωγός σε όλες μας τις προσπάθειες. Οργανώσαμε την όλη προσπάθεια, ενημερώσαμε τον διευθυντή του 1ου Δημοτικού Σχολείου, κου Μάντσο και ριχτήκαμε στη δουλειά.
Πώς προχώρησαν οι πρόβες και πώς φθάσατε σε αυτό το αποτέλεσμα;
Αρχικά, έγινε μεγάλη προετοιμασία και από τις δύο πλευρές, ώστε να ενημερωθούν τα παιδιά για αυτήν μας την προσπάθεια. Έπρεπε να πέσουν οι προκαταλήψεις που στέκονται εμπόδια στη συνεργασία. Ο Μπάμπης ενημέρωσε τους μαθητές της τάξης του και εγώ τα παιδιά του ΚΕΚΥΚΑμεΑ. Στη συνέχεια ανταλλάσσαμε επισκέψεις, χωρίς ιδιαίτερες αναφορές στο έργο. Σκοπός ήταν η αλληλογνωριμία και η κατάρριψη των στερεοτύπων. Αφού, διαπιστώσαμε ότι όλα τα παιδιά είναι έτοιμα για αυτήν τη συνύπαρξη, τότε ασχοληθήκαμε με το έργο. Πρώτα-πρώτα έγινε η διδασκαλία του έργου. Το αναλύσαμε, προσπαθήσαμε να βρούμε τα κρυμμένα μηνύματα. Μετά, δείξαμε το έργο, ως κινούμενα σχέδια σε dvd, και προσπαθήσαμε κομμάτι- κομμάτι να βιώσουμε τις σκηνές. Στη συνέχεια, έγινε διανομή ρόλων. Αρχικά, αφήσαμε τα παιδιά να επιλέξουν μόνα τους τους ρόλους που πίστευαν ότι τους ταιριάζουν. Μετά από κάποιες πρόβες έγιναν και αλλαγές, καθώς τα ίδια τα παιδιά διαπίστωσαν ότι κάποιοι ρόλοι ταιριάζουν καλύτερα σε κάποια άλλα παιδιά. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν αυτό που είδατε. Νομίζουμε ότι τελικά, βρέθηκε το κάθε παιδί στον κατάλληλο ρόλο. Λες και ήταν κομμένοι και ραμμένοι πάνω τους. Εδώ, θέλω να προσθέσω, ότι ίσως διαπιστώσατε, να υπάρχουν ηθοποιοί-«σκιές». Αρχικά, είχαμε πει ότι θα έχουμε δύο ηθοποιούς για κάθε ρόλο, φοβούμενοι ασθένειες των παιδιών ή απρόβλεπτες καταστάσεις. Στην πορεία είδαμε, ότι τα παιδιά είχαν παθιαστεί τόσο πολύ με το έργο, ώστε ακόμα και άρρωστα θα έπαιζαν! Τότε είπαμε ότι θα παίξουν όλα τα παιδιά. Οι «σκιές» έγιναν υποβολείς. Είχαμε και ζωάκια που δεν μιλούσαν. Δεν υπήρχε όμως κανένας μαθητής του δημοτικού σχολείου που να μην ήξερε όλο το έργο, όλους τους διαλόγους. Εκεί, φαίνεται το μεγαλείο της συνεργασίας. Οι μαθητές του 1ου δημοτικού σχολείου, δεν επεδίωξαν για τον εαυτό τους πρωταγωνιστικό ρόλο. Δέχθηκαν δεύτερους και τρίτους ρόλους, ρόλους κομπάρσου, μόνο και μόνο για να αναδειχθούν τα παιδιά του ΚΕΚΥΚΑμεΑ
Κάποια στιγμή μου γεννήθηκε η ιδέα της ζωντανής μουσικής. Να μην έχουμε, δηλαδή, σε cd τα τραγούδια με αυτήν τη μαγευτική μουσική του Alan Menken, χάριν της οποίας η ταινία κινουμένων σχεδίων της Disney, πήρε το 1991 δύο Όσκαρ. Και ποιος θα ήταν καταλληλότερος μουσικός-μαέστρος από την ταλαντούχα κα Σοφία Μούλη να ενσαρκώσει αυτήν την ιδέα; Η Σοφία, πάντα είναι δίπλα μας. Στο άκουσμα και μόνο της πρότασης υπήρξε ενθουσιασμός. Και με το ιδιαίτερο πάθος που τη διακατέχει και με σκληρή δουλειά βγήκε αυτό το μαγευτικό αποτέλεσμα, που μας ταξίδεψε όλους. Δεν ήταν μόνο η συμβολή της στο μουσικό κομμάτι της όλης προσπάθειας. Ήταν η προσπάθεια συνεργασίας τριών πλέον φορέων. Αν αναλογιστούμε ότι η χορωδία έχει 63 ταλαντούχους χορωδούς, το σχολείο 20 ηθοποιούς και το ΚΕΚΥΚΑμεΑ 12, τότε καταλαβαίνουμε όλοι μας, ότι ένα μεγάλο μέρος της πόλης μας, πολλές οικογένειες, όλους αυτούς τους μήνες ζούσε στους ρυθμούς της Πεντάμορφης!
Θα μας πείτε λίγα λόγια για το έργο;
Ψάχνοντας πληροφορίες για το έργο έμαθα ότι η κοπέλα που δεν είναι πριγκίπισσα, της αρέσουν τα βιβλία, είναι ανεξάρτητη και δε θέλει καθόλου να παντρευτεί τον πιο περιζήτητο εργένη, ο οποίος την κυνηγάει μετά μανίας, δεν είναι η γυναίκα του 2013, αλλά η πρωταγωνίστρια της Gabrielle-Suzanne Barbot de Villeneuve του 1740! Η «Πεντάμορφη και το Τέρας», έγινε το πιο διάσημο παραμύθι που μεταφέρει το μήνυμα της αληθινής αγάπης. Ψάχνοντας όμως λίγο περισσότερο, ένιωσα ιδιαίτερη ικανοποίηση όταν διαπίστωσα ότι πρόγονος του παραμυθιού δεν ήταν κανένας άλλος, αλλά ο αρχαίος ελληνικός μύθος: «Έρως και Ψυχή»! Διπλή χαρά λοιπόν, για μας να ανεβάσουμε σε μουσικοθεατρική παράσταση ένα αρχαίο ελληνικό μύθο.
Η «Πεντάμορφη και το Τέρας» σε όλες της τις εκδοχές είναι μια μαγευτική ιστορία για την αξία και τη δύναμη της αγάπης. Έχει πολλούς συμβολισμούς και ποτέ δεν ήταν περισσότερο επίκαιρη από σήμερα, που η οικονομική κρίση πλήττει την πατρίδα μας και προκαλεί ανασφάλεια και αδιέξοδα. Ζούμε σε μία εποχή με βαθιά πολιτιστική και ανθρωπιστική κρίση, κρίση αξιών και ψυχική πενία. Για τη δική μας κατάντια, φταίνε μονίμως οι άλλοι. Σε μια εποχή που οι διαχρονικές, οικουμενικές αξίες δοκιμάζονται έντονα, ο υπερκαταναλωτισμός συνιστά την κυριότερη πηγή αναζήτησης της ευτυχίας και οι διαπροσωπικές σχέσεις υπαγορεύονται από το συμφέρον, κρίναμε σκόπιμο να στραφούμε στο συγκεκριμένο έργο, όπου αναδεικνύονται η καλοσύνη, η ψυχική ευγένεια και η δύναμη της αγάπης. Όταν η ευτυχία συνδέεται αποκλειστικά με τη δυνατότητά να ξοδεύουμε χρήματα και με την εξωτερική εμφάνιση, και η απώλεια αυτής της δυνατότητας προκαλεί δυστυχία, τότε έρχεται η Πεντάμορφη για να μας υπενθυμίσει, ότι η ευτυχία βασίζεται στον πλούσιο ψυχισμό μας, στον συναισθηματικό μας κόσμο κυρίως και όχι στον οποιοδήποτε εξωτερικό παράγοντα. Αυτή της η αυτάρκεια, η ψυχική ισορροπία και αρμονία, η πνευματική πληρότητα αντανακλώνται και στην εμφάνισή της. Φαίνεται «Πεντάμορφη» και παραμένει δυνατή, ακριβώς επειδή διαθέτει τόσα ψυχικά χαρίσματα.
Μια μάγισσα μεταμόρφωσε τον πρίγκιπα του παραμυθιού σε Τέρας, γιατί ενώ είναι πανέμορφος και πλούσιος, εν τούτοις έχει συναισθηματική αναπηρία, είναι σκληρόκαρδος και κακός. Τα μάγια θα λύνονταν, μόνο αν το Τέρας γνώριζε την πραγματική αγάπη. Μαζί με τον πρίγκιπα, η μάγισσα μεταμόρφωσε και το προσωπικό του Πύργου σε έπιπλα και σκεύη. Η αγάπη της Πεντάμορφης, τους επανέφερε ξανά. «Θυσιάστηκε», αλλά τελικά, ανακάλυψε πως το τέρας έχει καρδιά από χρυσάφι. Κάτω από την αποκρουστική εμφάνιση, το Τέρας κρύβει έναν αληθινό πρίγκιπα, μια ευγενική ψυχή.
Η αγάπη, λοιπόν, δε βλέπει τη δυσμορφία, την ασχήμια ή το διαφορετικό και μπορεί να τα νικήσει όλα. Στα μάτια αυτού που αγαπά, η διαφορετικότητα μεταμορφώνεται. Αυτός που αγαπά βλέπει μόνο την ομορφιά και την ευγένεια, νιώθει μόνο χαρά και ευτυχία.
Μέσα από αυτό το παραμύθι, ανακαλύψαμε ότι «αν αγαπάς κάποιον αυτός γίνεται όμορφος», αρκεί να τον αγαπήσεις πραγματικά, να μη βλέπεις το περιτύλιγμα, αλλά να ψάξεις τον εσωτερικό του κόσμο, το βάθος της ψυχής του. Να αγαπήσεις τον άλλον για αυτό που πραγματικά είναι και όχι για αυτό που θα ήθελες να είναι.
Η ομορφιά δεν είναι δεδομένη, ούτε διαχρονική. Κανείς μας δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο αρτιμέλειας και για αυτό οφείλουμε να επενδύσουμε μέσα μας στην ψυχή μας, στους ανθρώπους μας και όχι στην εξωτερική εμφάνιση και τα πλούτη.
Πώς νιώθετε τώρα που ολοκληρώθηκαν, ήδη, τέσσερις παραστάσεις;
Δεν είμαστε επαγγελματίες, δεν είμαστε ηθοποιοί, σκηνοθέτες, αφηγητές, σκηνογράφοι, χορευτές, τραγουδιστές… Αλά δεν υπήρξε στιγμή που να έχασα τη πίστη μου στα παιδιά μας. Μπορεί να ήμουν «σκληρή» σκηνοθέτης, επειδή είμαι ερασιτέχνης, όχι τίποτα άλλο, και οφείλω να ζητήσω συγγνώμη στα παιδιά μας για αυτό, αλλά αποδείχθηκε ότι είμαστε μια παρέα που με περίσσευμα ψυχής περάσαμε όμορφα, που το διασκεδάσαμε πολύ στις πρόβες και τις κατασκευές. Αυτά που αποκομίσαμε σ’ όλην αυτήν τη διάρκεια της προετοιμασίας της παράστασής μας είναι ανεκτίμητα. Οι παραστάσεις είναι απλά το κερασάκι. Μάθαμε να σεβόμαστε, να υποχωρούμε, να συμπονούμε, να διαπραγματευόμαστε.
Ναι! Είμαστε, διαφορετικοί, ίσως κάποιοι έχουμε μια αναπηρία, ίσως όλοι μας έχουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας που είναι ανάπηρο, κάποιοι δεν μπορούμε ούτε να διαβάσουμε.
Αλήθεια, πώς έμαθαν τους ρόλους τους τα παιδιά που δεν μπορούν να διαβάσουν;
Όταν στις καρδιές μας φωλιάζει η ανιδιοτελής αγάπη, ο ενθουσιασμός, ο έρωτας για τη ζωή, τίποτα δεν είναι δύσκολο, δύσμορφο, αποκρουστικό ή αηδιαστικό. Όλα αυτά είναι αποκυήματα των ενοχών μας. Κοπιάσαμε όλοι. Παιδιά, γονείς, συνεργάτες του Κέντρου μας. Να σκεφτείτε ότι όλους αυτούς τους μήνες, ακόμα και στον ύπνο μας τραγουδάμε τα τραγούδια. Οι ατάκες του έργου παίρνουν και δίνουν στα σπίτια μας.
Κλείνοντας, θα θέλατε να προσθέστε κάτι;
Ναι, ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους συντελεστές και τους χορηγούς του έργου.
Πρώτα από όλα, τους μαθητές της Ε΄ τάξης του 1ου Δημοτικού Σχολείου που θυσίασαν πολλές ώρες από τον πολύτιμο ελεύθερο χρόνο τους, διδακτικές ώρες, χρόνο από το παιχνίδι τους και τις εξωσχολικές τους δραστηριότητες. Μοναδική τους ανταμοιβή, η ζεστασιά που ένιωσαν στην ψυχή τους. Τον ακούραστο δάσκαλό τους Μπάμπη Αντωνιάδη, πάντα πρόθυμο να μας βοηθήσει. Το Διευθυντή του Σχολείου Μάντσο Γιώργο, που συνεχίζει μια παράδοση 8 ετών, της αδελφοποίησης του ΚΕΚΥΚΑμεΑ με το 1ο Δημοτικό. Όλα αυτά τα χρόνια, μόνο κέρδη καταγράφουμε εμείς και οι μαθητές. Η τάξη του 2005, που έκανε τότε την κίνηση της αδελφοποίησης είναι τώρα στα Πανεπιστήμια. Αλλά, όλες οι κοινές μας δραστηριότητες είναι χαραγμένες στην καρδιά και στο νου τους. Αυτό σημαίνει κοινωνική ενσωμάτωση, αυτό σημαίνει ευαισθητοποίηση! Τα παιδιά είναι οι καλύτεροι πρεσβευτές μας. Ιδιαίτερα συγχαρητήρια στη μικρή μας ηθοποιό Δήμητρα Δογούλη, που ενσάρκωσε το ρόλο της Πεντάμορφης, στις δύο παραστάσεις που δόθηκαν για τα δημοτικά σχολεία. Ήταν εξαιρετική!
Ευχαριστούμε επίσης, για την ευγενική τους χορηγία – δωρεά στη μνήμη του δασκάλου μας, Μίμη Σουλιώτη, τους φοιτητές του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Δημιουργική Γραφή», έτους 2010. Χωρίς αυτή τη δωρεά θα ήταν πολύ δύσκολο να ανεβεί η παράσταση. Είμαστε σίγουροι, πώς ο Μίμης από εκεί ψηλά από τη γειτονιά των αγγέλων χαίρεται και απολαμβάνει τα δικά μας αγγελούδια.
Τον καθηγητή Καλών Τεχνών κο Χρήστο Τσώτσο για τα σκηνικά
Τις φοιτήτριες του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, Έλενα Αγγελή και Όλγα Σίμου για τις κατασκευές στα σκηνικά.
Τις σπουδάστριες του ΙΕΚ Φλώρινας, του Τμήματος Προσχολικής Αγωγής, Ημερήσιας Φροντίδας Παιδιών με Αναπηρία, που στη διάρκεια της πρακτικής τους άσκησης στάθηκαν αρωγοί σε οποιαδήποτε ανάγκη παρουσιάστηκε. Ιδιαιτέρως δε, τις σπουδάστριες Ασπιώτη Γεωργία, Κέρλοβα Άννα, Κολλάρη Ιωάννα, Κοροπούλη Μαρία, Βέλτση Εύη, Σταυρίδου Ελένη, Μίαρη Λένα, Ξενίδου Λίζα, Πετρόφσκι Όλγα και Γκιορτζίνη Αλέκα, που πέραν της πρακτικής τους άσκησης μας βοήθησαν εθελοντικά και σε όλες τις απογευματινές πρόβες.
Τους συνεργάτες μας από το πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας πεντάμηνης διάρκειας που προσέφεραν στο ΚΕΚΥΚΑμεΑ τις υπηρεσίες τους, Ανδρεάδη Δημήτρη, Ζωγράφο Χρήστο, Βράντση Ελένη, Κοτσαύτη Γιώτα, Μάνου Άννα, Μάρκου Τασούλα, Παπανικολαόυ Σταυρούλα, Πετροπούλου Χρυσοβαλάντου, Τόττη Καλυψώ και Τσιόντου Ρούλα, αλλά και τη διάθεση από το Δήμο Φλώρινας συνεργατών τους από το Τμήμα Ραπτικής Δάφου Ελπινίκη, Ιορδάνου Ελένη, Ιορδάνου Γεωργίου, Μπουρνάζου Θεοδώρα, Παπαδοπούλου Σταυρούλα, Χριστίδου Ευμορφίλη, Γεωργιάδουν Χρυσαυγή, Μεσνιτσάρη Αθηνά για τη δημιουργία των κοστουμιών και ιδιαιτέρως την Ελένη Κυριακίδου για τις στιλιστικές της παρεμβάσεις.
Τον κο Γιάννη Αηδινίου για την ηλεκτρονική μουσική επιμέλεια.
Τον κο Λάκη Τσορλάκη για την προσφορά της αφίσας και των προσκλήσεων.
Τον κο Σάββα Παπαδόπουλο για την κινηματογραφική κάλυψη.
Τον κο Πέτρο Γιαννάτση για τα εφέ και τη Σοφία Γεωργιάδου για τον ήχο.
Τον κο Χρήστο Γούναρη για την προσφορά ειδών του σκηνικού.
Τον κο Μιχάλη Πασχαλίδη για την κάλυψη του ήχου.
Τον Οίκο Νυφικών της Ελένης Νάνου.
Τα ΑΣΤΙΚΑ ΚΤΕΛ της Φλώρινας και ασφαλώς τον κ. Δελκούση με τους συνεργάτες του για τη μεταφορά των μαθητών προς και από το ΚΕΚΥΚΑμεΑ.
Ασφαλώς, τον πρόεδρο κ.Ραπτόπουλο Κωνσταντίνο και το Δ.Σ. του Φ.Σ.Φ. «Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ» για τη διάθεση της αίθουσας τόσο για τις πρόβες, όσο και για τις παραστάσεις και ιδιαιτέρως τον κ.Γρηγόρη Κετσετζή και τον κ.Περικλή Τρύφων.
Φυσικά, το Δήμο Φλώρινας και τον Δήμαρχο κο Γιάννη Βοσκόπουλο, τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου κο Τραϊανό Ρασάικο, τον Αντιδήμαρχο Πολιτισμού κο Άκη Καραγκιοζίδη και τον προκάτοχό του κο Άρη Αριστείδου για τη χορηγία του και την αμέριστη βοήθειά τους.
Ιδιαιτέρως, ευχαριστούμε την κα Αλεξάνδρα Λιώτση, σύζυγο του ιδρυτή της Παιδικής χορωδίας Δημήτριο Λιώστη για την κάλυψη των εξόδων του ήχου και τη διευθύντρια της Παιδικής Χορωδίας Δημ. Λιώτση του Φ.Σ.Φ. «Ο Αριστοτέλης» κα Σοφία Μούλη με τους λιλιπούτειους χορωδούς της, και τη συνεργάτιδα διδασκαλίας κα Χαρίκλεια Κατσιλάκη, και τους μουσικούς κο Ερωτόκριτο Καρύδη, καθηγητή πιάνου και τον κο Στέφανο Χατζηαναγνώστου, καθηγητής φλάουτου. Για τη χορωδό Νίκη Τσορλάκη, τα λόγια είναι περιττά, ως Πεντάμορφη ήταν καταπληκτική.
Την ΕΤ3 και την Εκπομπή «Έκτη Αίσθηση» που θα μας προβάλουν στις 5 Ιουνίου στις 5.30 το απόγευμα..
Θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην ευχαριστήσουμε τα παιδιά μας, τα παιδιά του ΚΕΚΥΚΑμεΑ, που στην κυριολεξία τα εξοντώσαμε. Απέδειξαν ιδιαίτερες ικανότητες, όρος που μπορεί να μη ταιριάζει στο κίνημα της αναπηρίας, αλλά ναι… τα παιδιά μας έχουν Ειδικές Ικανότητες, έδειξαν ωριμότητα, συνέπεια και επαγγελματισμό.
Ξεχωριστά ευχαριστούμε τους γονείς και τις οικογένειές των ηθοποιών μας, που ομολογουμένως στήριξαν τα παιδιά τους και εμάς όλους αυτούς τους μήνες της προετοιμασίας.
Θα ήταν παράλειψη να μη ευχαριστήσουμε και τους γονείς των παιδιών μας του ΚΕΚΥΚΑμεΑ, που τόσα χρόνια μας εμπιστεύονται τα παιδιά τους και να μην εξάρουμε τον κοπιώδη αγώνα τους να παλέψουν όχι μόνο με την ίδια την αναπηρία, αλλά κυρίως με τα στερεότυπα της κοινωνίας και τις αγκυλώσεις του κρατικού μηχανισμού.
Θερμά συγχαρητήρια και στους συναδέλφους μου, τον κοινωνιολόγο Πετρουσιάνη Σάκη, τον εργοθεραπευτή Σαββαΐδη Χρήστο, την επισκέπτρια υγείας Καλλίνη Αγνή, την κοινωνική λειτουργό Κάπτση Μαρία, την φυσικοθεραπεύτρια Μπραγιάντση Φλώρα, τον φυσικοθεραπευτή Ασίκη Σπύρο, την νοσηλεύτρια Ιωαννίδου Ελένη, την εργοθεραπεύτρια Μαλιώτση Ευγενία, τη λογοθεραπεύτρια Τυρπένου Αγγέλα που 12 χρόνια τώρα προετοιμάζουμε τα παιδιά… και όπως διαπιστώσατε σήμερα δε διαφέρουν σε τίποτα, από μας… όλους τους άλλους!
Θα ήθελα, επίσης, να ευχαριστήσω την κα Κετσετζή Παρασκευή, Διοικήτρια του Γενικού Νοσοκομείου Φλώρινας, που μας επέτρεψε να κινηθούμε ελεύθερα, χωρίς γραφειοκρατικά εμπόδια και ήταν πάντα δίπλα μας και μας στήριζε ηθικά.
Όταν σχεδιάζαμε την παράσταση, σκεφτόμασταν μόνο αυτό. Να πάμε ένα βήμα παραπέρα από τις άλλες μας διοργανώσεις. Να μη παιχτεί μόνο μια φορά. Να παιχτεί πολλές φορές, να κάνουμε περιοδεία με τη βοήθεια και την υποστήριξη της Περιφερειακής Ενότητας Φλώρινας, που δια στόματος κου Ηλιάδη, αποσπάσαμε υπόσχεση οικονομικής στήριξης.
Πώς νιώθετε μετά από όλα αυτά;
Στο προλόγισμά μου κλείνοντας, είπα το εξής:
«Ήταν ομολογουμένως ένα δύσκολο πόνημα. Πολλοί άνθρωποι έπρεπε να συνεργαστούμε. Ο σκοπός επιτεύχθηκε. Γίναμε ένα, χωρίς διακρίσεις. Αν, τελικά, τα καταφέραμε και ως σκηνοθέτες και ηθοποιοί, αυτό θα μας το δείξει το δικό σας χειροκρότημα που σας παρακαλούμε να το κρατήσετε για το τέλος».
Τώρα πώς νιώθω; Όχι απλά τα καταφέραμε, όχι απλά νιώθουμε υπερήφανοι για όλα μας τα παιδιά, του ΚΕΚΥΚΑμεΑ, 1ου Δημοτικού και της παιδικής χορωδίας, νιώθουμε και υπερήφανοι για τους συμπολίτες μας, για την αθρόα προσέλευσή τους, για την ειλικρινή τους αγάπη. Τη στιγμή δε που η κα Βαγγελιώ Γλούφτση, μητέρα του Νικολάκη μας του μάγειρα, πήρε το μικρόφωνο και αναφέρθηκε στην ευλογία της αναπηρίας, δάκρυσαν μέχρι και οι τοίχοι.
Αν τελικά, τα καταφέραμε, ως σκηνοθέτες, ηθοποιοί, χορωδοί, μουσικοί, αυτό δεν το επιβεβαιώνει μόνο το χειροκρότημα του κόσμου αλλά και οι προσκλήσεις που δεχθήκαμε, για συμμετοχή στον Πολιτιστικό Αύγουστο του Δήμου Φλώρινας και τα μηνύματα που δεχθήκαμε να ξανανεβάσουμε την παράσταση, γιατί τελικά η Αίθουσα Θεάτρου του Αριστοτέλη αποδείχθηκε πολύ μικρή για τέτοιες εκδηλώσεις. Φοιτητές του μεταπτυχιακού προγράμματος της δημιουργικής γραφής, που διαμένουν σε άλλες πόλεις, πέραν της Δυτικής Μακεδονίας, που έτσι και αλλιώς είναι στα σχέδιά μας να γίνει περιοδεία, μας παρακάλεσαν να τους παρουσιάσουμε την παράσταση. Είμαι εξαιρετικά περήφανη και συγκινημένη, γιατί γνωρίζω πια, πώς οι προτάσεις αυτές δεν γίνονται λόγω φιλανθρωπίας ή οίκτου, αλλά γιατί αποδείξαμε ότι όταν θέλουμε, μπορούμε. Η αναπηρία, τελικά, δεν είναι εμπόδιο. Ίσως, είναι κίνητρο για ζωή!
Πλησιάστε μας … αγαπήστε μας και θα δείτε πως θα νιώσετε όμορφα, ευτυχισμένα και προπαντός θα καταλάβετε ότι όλοι είμαστε άνθρωποι, παιδιά του ίδιου Θεού.
