Τι θα γίνει με αυτή την έκρηξη κοινωνικής οργής; Ποιο θα πρέπει να είναι το πρόταγμά της;

Την Τετάρτη 08/03/2023 όλη η χώρα σείστηκε από το ξέσπασμα της νεολαιίστικης και λαϊκής οργής για το έγκλημα στα Τέμπη, μια κρατική δολοφονία/θυσία στο βωμό του κέρδους η οποία επιχειρήθηκε να βαφτιστεί «ατύχημα». Η μαζική και αγωνιστική παρέμβαση της νεολαίας ξεγύμνωσε την κυβερνητική προπαγάνδα και ανέδειξε για άλλη μια φορά το συστημικό ρόλο των κεντρικών ΜΜΕ, τα οποία θυμήθηκαν τα «έργα και ήμερες» του Δημοψηφίσματος το 2015.

Η κινητοποίηση στην πόλη μας είχε ενθαρρυντικά χαρακτηριστικά, ενώ υπήρξε ενθουσιασμός από τη μαζική συμμετοχή της νεολαίας. Η καταλυτική συμμετοχή των φοιτητών έδωσε τον τόνο, ενώ δεν θα πρέπει να σταματήσει να μας προβληματίζει η νωθρή συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας. Αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε από τον τρόπο παρέμβασης των φοιτητών είναι η αγωνιστική συσπείρωση γύρω από τους Φοιτητικούς Συλλόγους και το συντονισμό της δράσης τους, ο οποίος αποδίδει ένα κέντρο αγώνα για όλη την πόλη.

Είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας συναντά μια μαζική αντιπολιτευτική κίνηση στους δρόμους. Οι κοινοβουλευτικές σκιαμαχίες δεν προβληματίζουν το σημερινό συνασπισμό εξουσίας, ενώ η συμπολιτευτική στάση των ΣΥΡΙΖΑ και ΠαΣοΚ είναι δεδομένη. Ζούμε το πρώτο κοινωνικό ξέσπασμα απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, την πρώτη ήττα της ιδεολογικής τρομοκρατίας της «αριστείας των νεο-φιλελεύθερων», την πεισματική αντιπαράθεση στην κρατική καταστολή. Η κινηματική «νηνεμία» των τελευταίων χρόνων, στο έδαφος της διάψευσης των ελπίδων του προηγούμενου διαστήματος, ήταν λογικό να διαρκέσει στο χρόνο, και πολύ περισσότερο να σφραγίσει με τη μορφή ξεσπασμάτων την άνοδο του λαϊκού αγώνα.

Το πιο ελπιδοφόρο στοιχείο των ημερών είναι η αποφασιστική εισβολή του λαϊκού παράγοντα στο πολιτικό και κοινωνικό προσκήνιο. Οι απλοί άνθρωποι και η νεολαία δεν αφήνουν με τη στάση τους την υπόθεση στα χέρια όσων οδήγησαν στην καταστροφή, όσων ΜΜΕ απέκρυπταν τις ανακοινώσεις των εργαζομένων, της αστικής δικαιοσύνης που βγάζει παράνομες τις απεργίες και αποφυλακίζει παιδεραστές…

Σε κάθε περίπτωση είναι απόλυτα λογικό και ανθρώπινο να κυριαρχούν τα αισθήματα της οργής, της φρίκης απέναντι στα αιματοβαμμένα κέρδη, της αποστροφής για τους πρώτους υπεύθυνους των γεγονότων. Οι δηλώσεις εκδίκησης, οι υποσχέσεις «να μην σταματήσουμε» να «μην ξεχάσουμε» εμπεριέχουν όλη τη δροσιά και την αλήθεια της νέας γενιάς. Η πείρα των προηγούμενων ξεσπασμάτων δείχνει πως η ενοποίηση των αγώνων πρέπει να γίνει γύρω από πολιτικούς στόχους και αιτήματα. Ειδικά οι αγώνες για το «Άρθρο-16», οι μέρες που ακολούθησαν της δολοφονίας των Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, καθώς και η αντιφασιστική κλιμάκωση μετά το θάνατο του Παύλου Φύσσα δεν γίνεται να μην υπολογιστούν.

Σήμερα υπάρχει το έδαφος ώστε:

  • Να ηττηθεί αποφασιστικά η ιδεολογική αφήγηση υπέρ των Ιδιωτικοποιήσεων. Είναι η πολιτική που θυσιάζει ανθρώπους και ασφάλεια για τα κέρδη των πολυεθνικών. Η πείρα όλων των ιδιωτικοποιήσεων σε Ελλάδα και διεθνώς εκτινάξει τις τιμές, υποβαθμίζει την ποιότητα των υπηρεσιών. Η περίπτωση της ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα μας είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική, ενώ και τις ημέρες της πανδημίας του Covid-19 η κοινωνία είχε για στήριγμα το καθημαγμένο δημόσιο ΕΣΥ.
  • Να προωθηθούν συγκεκριμένα αιτήματα για τους κρίσιμους κοινωνικούς τομείς. Συγκεκριμένα πως και υπό ποιες προϋποθέσεις θα επαναλειτουργήσει ο ΟΣΕ; Είναι η ώρα ώστε να απαιτήσουμε ή καλύτερα ο λαϊκός αγώνας να εκβιάσει την ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΑΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ του ΟΣΕ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ! Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πούλησε τους σιδηροδρόμους για 45εκατ ευρώ, ενώ η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επιδοτεί κάθε χρόνο την ιταλική εταιρεία με 50εκατ ευρώ για τις άγονες γραμμές! Η ιδιωτικοποίηση των κερδοφόρων κομματιών της λαϊκής περιουσίας και η κρατικοποίηση του κόστους πρέπει και μπορεί να τελειώσει εδώ…
  • Η συγκεκριμένη αντιπαράθεση με την πολιτική της ιδιωτικοποίησης μπορεί να γίνει εδώ και τώρα, όχι όταν οι «αριστεροί» που ξεπούλησαν έρθουν για 2η φορά στην κυβέρνηση, όχι στη λαϊκή εξουσία μια χιλιαστικής αφήγησης! Καμία πίστη σε κρατικούς ελέγχους, κανένας εφησυχασμός απέναντι στη δικαστική εξουσία.

Με βάση τα παραπάνω στηρίζουμε κάθε οργανωμένη δράση των φοιτητικών συλλόγων, καλούμε σε κλιμάκωση των αγώνων μέχρι τη διασφάλιση φθηνών και ασφαλών μεταφορών. Με όπλα την άμεση συμμετοχή, την κοινή δράση, τις γενικές συνελεύσεις, την κατάληψη και την απεργία μπορούμε να τους νικήσουμε.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Τ.Ε. Φλώρινας